Małgorzata Witkowska odchodzi z Teatru Polskiego. Będzie aktorką Teatru Dramatycznego w Warszawie

Małgorzata Witkowska w w przedstawieniu „Ostatnie dni Eleny i Nicolae Ceaușescu” / Fot. N.Kabanow/Teatr Polski

Na bydgoskiej scenie spędziła 35 lat. Zagrała ponad sto ról. Znakomita aktorka, która nie żałowała swego czasu także dla innych. Czytała dla dzieci i młodzieży w bydgoskich szkołach. Opowiadała im o swej pracy.

Jej pierwsza rola w Bydgoszczy to siostra Blanka w „Dialogach Karmelitanek” Georgesa Bernanos w reżyserii Przemysława Basińskiego. Rok 1990 – wtedy zjawiła się w Teatrze Polskim od razu po ukończeniu studiów aktorskich we Wrocławiu. Jedne z ostatnich to znakomita i nagrodzona rola Eleny Ceausescu w przedstawieniu „Ostatnie dni Eleny i Nicolae Ceaușescu” w reżyserii Wojciecha Farugi, znakomita matka głównej bohaterki w „Stelli Walsh. Najszybszej osobie świata” czy arcyzabawna postać wykreowana w „Hamlecie”.

W tym sezonie już Małgorzaty Witkowskiej nie zobaczymy na bydgoskiej scenie. Pożegnała się w czwartek (11 września). – Drodzy, po 35. latach pracy w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, przechodzę do Teatru Dramatycznego. Dziękuję bardzo Wszystkim, z którymi pracowałam i dla których pracowałam. Nie jestem w stanie wymienić Was – powstałaby mała encyklopedia. Kłaniam się Wam nisko! – ogłosiła świetna aktorka, która poza pracą dla innych nie szczędziła czasu także dla innych. Przyjmowała chętnie zaproszenia od bydgoskich szkół. Czytała im, dzieliła się swoimi wrażeniami. Najmłodsi doskonale pamiętają ją z brawurowej „Pchły Szachrajki”.

Dzieliła swój talent z wieloma polskimi scenami. Współpracowała także z Teatrem Studio w Warszawie, Teatrem Powszechnym im. Zygmunta Hübnera, Komuną Warszawa, Wrocławskim Teatrem Pantomimy oraz Teatrem Rozrywki w Chorzowie. Od 2018 roku jest wykładowczynią Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy. Zagrała ponad sto ról teatralnych w spektaklach stworzonych przez m.in. m.in. przez Wojciecha Farugę, Maję Kleczewską, Ewelinę Marciniak, Michała Borczucha, Jana Klatę, Pawła Łysaka, Macieja Prusa, Annę Augustynowicz, Michała Zadarę, Justynę Sobczyk, Annę Smolar, Jana Jelińskiego, Jędrzeja Piaskowskiego, Wiktora Rubina, Cezarego Tomaszewskiego, Anitę Sokołowską, Jakuba Kroftę, Pawła Wodzińskiego i Mikitę Iłinczyka.

Poza teatrem występuje też na dużym ekranie, zagrała m.in. w filmach „Supernova” w reżyserii Bartosza Kruhlika, „Cudowne życie” Błażeja Grzechnika oraz w produkcjach krótkometrażowych i studenckich. Za rolę Matki w „Adaptacji” w filmie Kruhlika otrzymała nagrody dla najlepszej aktorki na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Niezależnych Festicini w Sao Paulo 2016 oraz na Frame by Sound Festival w Santo Domingo 2017.

Jest laureatką licznych nagród i wyróżnień, m.in.: nominacji do Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza za rolę Eleny w spektaklu „Ostatnie dni Eleny i Nicolae Ceaușescu” w reżyserii Wojciecha Farugi (2023/24), nominacji do Nagrody im. Jana Machulskiego dla najlepszej aktorki za rolę Anny w filmie „Szereg syczący” w reżyserii Marcina Kluczykowskiego, nagrody dla najlepszej aktorki na Frame by Sound Festival w Santo Domingo (2017) za rolę Matki w „Adaptacji” w reżyserii Bartka Kruhlika, nagrody dla najlepszej aktorki na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Niezależnych „Festicini” w São Paulo (2016) za rolę Matki w „Adaptacji” w reżyserii Bartka Kruhlika, Nagrody im. Hieronima Konieczki przyznawanej przez redakcję „Gazety Wyborczej” w Bydgoszczy, „Złotej Maski” – nagrody „Dziennika Wieczornego” w Bydgoszczy, Nagrody im. Grzymały Siedleckiego za najlepszą rolę drugoplanową w spektaklu „Hekabe” w reżyserii Łukasza Chodkowskiego, wyróżnienia za rolę w spektaklu „Sprawa. Dzieje się dziś” na XVII Festiwalu Prapremier „Nie/Podległa” w Bydgoszczy oraz nagrody zespołowej jury społecznego dla aktorek w spektaklu „Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy” w reżyserii Wiktora Rubina na 57. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych. Odznaczona Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”.

Została obecnie etatową aktorką Teatru Dramatycznego w Warszawie, kierowanego przez Wojciecha Farugę i Julię Holewińską, którzy do 2024 roku byli szefami bydgoskiego Teatru Polskiego.