– Kocham Bydgoszcz. Pierwszy raz przyjechałam tutaj dwa lata temu, kiedy szukałam miejsca dla swojej wystawy. Moje ulubione wspomnienie utrwalone na „Mapie Bydgoszczy”? To jest grająca na ulicy dziewczynka i zdjęcie, którego jej wtedy nie zrobiłam – mówi Hanna Oinonen, fińska artystka wizualna, której prace możemy oglądać w Galerii Sztuki Nowoczesnej Muzeum Okręgowego.
Czas i pamięć to motywy, do których Hanna Oinonen najczęściej powraca w swoich pracach. Przez kilka tygodni artystka rezydowała w Bydgoszczy i czerpała inspirację z codzienności. Te ulotne momenty zobaczymy na najnowszej wystawie w Galerii Sztuki Nowoczesnej.
„Projekt Bydgoszcz i inne historie” to tytuł monograficznej wystawy autorstwa Hanny Oinonen. Związek Finki z Bydgoszczą rozpoczął się w 2021 roku, kiedy decyzją jury Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie została laureatką Nagrody Specjalnej im. Leona Wyczółkowskiego ufundowanej przez MOB. Nieco później, w czasie pobytu Oinonen w naszym mieście, powstała koncepcja wystawy. Zgodnie z ideą twórczości artystki instalacje wpisują się w określone wnętrze ekspozycyjne. Dla swoich dzieł wybrała stare wnętrze spichrza zbożowego, w którym działa Galeria Sztuki Nowoczesnej (ul. Mennica 8). Urzekła ją surowość i naturalność wnętrza – drewniane podłogi, jasne ściany, niskie sufity i podpierające je belki. Do 2 lutego ta przestrzeń będzie opowiadała zwiedzającym o zanikających miejscach i kruchości życia.
Wszystkie te chwile
-Ta wystawa powstała w oparciu o wcześniejsze pracy Hanny Oinonen. Są tu prace, które stanowią kontynuacje jej projektów. Jedną z nich jest i chyba najważniejszą, bo właśnie za nią artystka otrzymała nagrodę im. Leona Wyczółkowskiego w 2021 roku. To „Wszystkie te chwile”. Jest bardzo ciekawa ze względu na technikę wykonania. To serigrafia welurowa na szkieletach liści. Ona powstała w 2019 roku, a jej kontynuacją jest praca „Zostaną utracone w czasie”. Skupia się na miejscach już nieistniejących lecz zachowanych w pamięci artystki lub na fotografiach, które wykonywała. Te prace oddają ideę sztuki Hanny Oinonen – żeby zatrzymać mijające chwile, wspomnienia, czas i odczucia. Ona wędruje przez świat, poznaje nowe miejsca i ludzi. Zbiera wrażenia a następnie twórczo je przekształca właśnie w prace, które wymagają od odbiorcy kontemplacji – tłumaczy dr Barbara Chojnacka, kierownik galerii.
Mapa Bydgoszczy utkana z moich wspomnień
Każdy z elementów wystawy „Projekt Bydgoszcz i inne historie” opowiada inną historię. Różnią je formy, materiały i sposób instalacji. Największa z instalacji zajmuje całą ścianę na wprost wejścia. Z daleka moze wydawać się, że ktoś pomalował ją srebrną ozdobną farbą. Gdy podejdziemy bliżej, dostrzeżemy że to setki malutkich papierków – popularnych sreberek. Takich, w jakie owija się tabliczkę czekolady. Inne są z paczek po papierosach. To „Monument”. Artystka rozpoczęła nad nim pracę już w latach 90 XX w. i wciąż ją kontynuuje. Hanna prosiła znajomych i spotkane osoby aby na tych sreberkach zostawiły swoje podpisy, napisy, rysunki, pieczątki To sposób utrwalenia chwili, spotkania tej osoby i tego wydarzenia.
Inną ścianę wypełnia „Mapa Bydgoszczy”. Wbrew nazwie to nie jest topograficzny przewodnik po ulicach i dzielnicach. Opisuje miejsca, osoby i chwilę, które zainteresowały artystkę. Tak więc pomiędzy hasłami mamy takie jak: „tancerze przy amfiteatrze”; „pralnia i uprzejmy pracz”; „kot w oknie” czy „umierający gołąb przy misce z wodą”.
– Moje ulubione wspomnienie utrwalone na Mapie Bydgoszczy? To jest grająca na ulicy dziewczynka i zdjęcie, którego jej wtedy nie zrobiłam. Żałuję tego. Mieszkańcy Bydgoszczy są mili. Macie tutaj wspaniałe muzeum, świetnie mi się współpracowało przy tej wystawie. To był intensywny miesiąc, mocno skupiłam się na pracy. Zdążyłam zwiedzić wystawę „Dźwięki spod igły”. Co chcę powiedzieć zwiedzającym wystawę? O ludziach, których spotkałam i miejscach, w których byłam. Lubię w swojej sztuce nadawać drugie życie materiałom, uprawiać recykling. Tak też powstała ściana z ususzonych kwiatów. Zebrałam niepotrzebne resztki z kilku bydgoskich kwiaciarni i stworzyłam kompozycję. Za nią nie stoi jakaś głębsza prawda. To wynik twórczej myśli i procesu. Uważam, że kiedy robisz coś ważnego dla siebie, to inni ludzie to odczuwają – tłumaczy sama artystka.
Wiszące ogrody z recyklingu
Na innej ścianie w pierwszej chwili zauważymy miniaturowe, czarno-białe zdjęcia. Lecz to nie fotografie, a prace artystki wykonane techniką haftu krzyżykowego. Przedstawiają różne postacie i sytuacje. Znalazł się m.in. Leon Wyczółkowski, młodzi ludzie tańczący nieopodal opery, dziadek artystki w mundurze czy… niedźwiadek polarny na podkładzie samolotu. Zwierzak był prezentem, jaki fiński rząd otrzymał od władz ZSSR. – Mniejsze prace tworzę około tygodnia. Te większe kwadraty to minimum 3 tygodnie mojej pracy – tłumaczy Hanna Oinonen.
Odwiedzający wystawę, mogą „poczęstować się” jedną z unikatowych bydgoskich pocztówek. To reprinty zdjęć, jakie Hanna Oinonen wykonała w naszym mieście w 2022 roku. To nie są typowe turystyczne obrazki. Artystkę zachwycają miejsca zapomniane i zaniedbane. Zwraca uwagę na detale, których nie zauważamy w codziennym biegu – jak szyld uliczny jednego z biur podróży, którego nie zobaczymy już na ulicy.
Wizualne wrażenia zapewnia „Wiszący ogród”. To kompozycja kilkunastu żyrandoli, które teraz służą jako kwietniki. Bujne rośliny zwisające z wysokości dają rzeczywiście wrażenie zawieszonych ogrodów.
– Pierwszy taki kwietny żyrandol przygotowałam na wystawę w Finlandii. Zapragnęłam zrobić rozszerzoną wersję w Bydgoszczy. Tutaj pomogły mi muzealniczki, które na moją prośbę przeszukiwały targi starci. Znalazły kilka pięknych żyrandoli. To była perfekcyjna współpraca z bydgoskim muzeum – kończy twórczyni wystawy.
Każda wystawa Hanny Oinonen jest unikatowa i dostosowana do miejsca. Do 2 lutego zwiedzający Galerię Sztuki Nowoczesnej mogą podziwiać jej bydgoską historię.
Zapisz się do naszego newslettera!
