Ważna ulica Śródmieścia coraz piękniejsza. Odnawiane są kolejne kamienice [ZDJĘCIA]

Kamienica przy Śniadeckich 47 / Fot. B.Witkowski/UMB

Zaczyna się od skweru z ławeczką Mariana Rejewskiego i willi Luisa Aronsohna. Kończy 800 metrów dalej – przy pl. Piastowskim. Ulica Śniadeckich – kiedyś kręgosłup tzw. dzielnicy elżbietańskiej wygląda coraz lepiej dzięki sukcesywnie odnawianym kamienicom.

To zasługa kolejnych remontów secesyjnych kamienic znajdujących się przy ul. Śniadeckich. Powstawały na przełomie XIX i XX wieku. Budowali je m.in. bogaci kupcy, przede wszystkim na wynajem. Niektóre z nich mają elewacje z wieloma kunsztownymi elementami. Inne są proste – często traciły swój pierwotny wygląd w czasie remontów w okresie PRL. Wiele z nich jednak zachowało secesyjny, oryginalny wygląd.

Kończy się remont jednej z nich, znajdującej się pod numerem 29 – niemal naprzeciwko kościoła polsko-katolickiego. Budynek powstał w latach 1902-03 według projektu Fritza Weidnera. To, obok Józefa Święcickiego, jeden z architektów tworzących najpiękniejsze kamienice w Bydgoszczy. Według jego projektów powstały m.in. budynek dawnego kina „Pomorzanin” (pierwotnie Cristall) czy Dom Towarowy Brandta (dziś gmach z bankiem Pekao SA) przy pl. Teatralnym 4.

Kamienicę przy Śniadeckich 29 wzniesiono w modnym na początku XX wieku secesyjnym stylu z elementami modernistycznymi. Posiada cztery kondygnacje. We front kamienicy wkomponowano dwa niewielkie ryzality.  Wschodni jest dodatkowo podkreślony wykuszem, nad którym wznosi się kwadratowa wieżyczka. W zachodniej partii elewacji frontowej znalazło się miejsce na balkony. Typowo secesyjnym zdobieniem są zróżnicowane otwory okienne.

Trwa również remont elewacji przy ul. Śniadeckich 42 – znajdującej się na narożniku Śniadeckich i Sienkiewicza. Jego zakończenie spowoduje, że cała pierzeja między Sienkiewicza a pl. Piastowskim będzie już odnowiona. Neorenesansowy budynek nadal utrzymany będzie w pastelowych barwach. To jedna z pierwszych  kamienic zaprojektowanych przez Józefa Święcickiego.  Wzniesiona została w latach 1882-83. Boniowania i prostota motywów doskonale oddają symetrię tego obiektu. W narożniku wychodzącym na obie ulice architekt zaprojektował wyróżniający się dwupoziomowy wykusz, flankowany na każdym piętrze smukłymi kolumnami. Warto również zwrócić uwagę na piękny detal snycerski drzwi wejściowych oraz witryn.

Wiosną natomiast wypiękniała fasada jednopiętrowego budynku pod nr 47 (na wysokości pl. Piastowskiego). Powstał on około 1880 roku. Pełni funkcję mieszkalno-usługową. Składa się z dwóch części – symetrycznej bryły przykrytej dwuspadowym dachem od strony wschodniej oraz segmentu z jednospadowym dachem, o nieco mniejszych garbatych od strony zachodniej.

Budynek był początkowo własnością kupca Roberta Winklera. Kamienica mimo skromnych rozmiarów posiada wiele ciekawych architektoniczny detali. Najciekawszym jest bez wątpienia płaskorzeźba nad wejściowym portalem. Tworzą ją między innymi motywy maski otoczonej roślinnymi ornamentami, a także dwie kobiece  figury przypominającymi sfinksy. Fasadę zdobią również  pilastry, boniowanie oraz ozdobne balustrady. Nad portalem znajduje się także oryginalny kuty uchwyt na szyld reklamowy.